Zachowanie Dharmy
Nauki, kultura i wartości
Drogocenne nauki Dharmy bardziej niż kiedykolwiek potrzebują ochrony i wysiłków na rzecz jej zachowania.
Dlaczego?
Dzięki wielkiemu Buddzie Siakjamuniemu, Siddharcie Gautamie, nauki te pojawiły się na tym świecie, zostały rozpowszechnione w świętej krainie Indii i były tam praktykowane przez kilka stuleci. Nauki te są wyjątkowe i cenne, ponieważ oferują szeroki zakres metod, które pozwalają każdej czującej istocie odkryć swoje wrodzone źródło szczęścia. Jednak w VII w. buddyzm stracił swoje wpływy w Indiach i w pewnym momencie był bliski całkowitego zniknięcia.
Gdyby nie pewne wielkie istoty,
mógł zostać utracony na zawsze.
Niektóre z nauk buddyjskich przetrwały jako therawada na Śri Lance oraz w innych krajach, takich jak Chiny, Mongolia i Japonia, ale to Tybet stał się prawdziwym domem dla buddyzmu wadżrajany, który praktykujemy dzisiaj i tutaj w tej tradycji. Tam właśnie nauki zostały z wielką starannością przetłumaczone, rozpowszechnione i zachowane. To właśnie w Krainie Śniegu drugi Budda, Padmasambhava, objawił większość swoich nauk. Jednak w tych zdegenerowanych czasach, w których żyjemy, nawet twierdza Tybetu nie jest już nieprzenikniona.
Aby zachować nauki, trzeba działać. Patrul Rinpocze wkłada wielki wysiłek w zachowanie i ochronę Buddhadharmy; pisanie, tłumaczenie i publikowanie tekstów Dharmy jest przedmiotem jego największej troski.
W tym celu założył wydawnictwo “Wisdom Treasury” i powołał do życia Grupę Tłumaczeń “Sambhota”. Wiele cennych tekstów zostało zachowanych, przetłumaczonych i opublikowanych.
Buddyzm to jednak nie tylko teksty,
to także nasze urzeczywistnienie, to, co zostaje w naszych sercach.
To dzięki naukom Dharmy Tybetańczycy są często opisywani jako życzliwi, pozytywnie nastawieni i kochający. Taki właśnie wpływ drogocenne nauki bodhicitty wywierają na ludzi i kulturę.
Kultura tybetańska jest dosłownie przesiąknięta mądrością buddyzmu; to jej sztuka, tradycje, architektura i styl życia. Potrzebuje wsparcia i ochrony w tych trudnych czasach.
Rinpocze wspierał edukację w Dzogczien. Przede wszystkim założył Instytut Zangdok Palri Tybet, który otworzył szkołę dla sierot, ze szczególnym uwzględnieniem dziewcząt. który działał bardzo dobrze przez siedemnaście lat, jednakże w pewnym momencie pojawiły się trudności skutkujące koniecznością zawieszenia jego działalności.
Zainicjował kilka projektów mających na celu zapewnienie edukacji dharmicznej osobom świeckim, niektóre zaczęły funkcjonować, inne musiały zostać porzucone.
Nie można jednak nie wspomnieć o jednym osiągnięciu: dzięki Patrulowi Rinpocze
Instytut Zangdok Palri zamanifestował się w fizycznej formie
jako niesamowity, prominentny budynek lśniący jak klejnot w pięknej dolinie Dzogczien.
Ten projekt budowy był zadaniem powierzonym Patrulowi Rinpocze przez [jego rdzennego nauczyciela] Pema Kalzanga Rinpocze. Z założenia ma to być instytucja kulturalna zapewniająca każdemu, kto pragnie studiować nauki Dharmy edukację buddyjską. Forma i projekt zostały w całości stworzone w głowie Rinpocze w oparciu o opisy zawarte w Modlitwie Zangdok Palri. Przeprowadził on i sfinalizował ten projekt od samego początku do końca, po czym dokonał inauguracji wraz ze swoimi studentami z Zachodu w 2010 roku. Aby dowiedzieć się więcej o jego roli, znaczeniu i historii, przeczytać niezwykle interesujące artykuły o Instytucie Zangdok Palri.
Przede wszystkim Rinpocze podtrzymuje nauki Dharmy dzięki temu, że udostępnia ją swoim uczniom w formie filozofii i instrukcji do praktyki. Naucza zgodnie z indywidualnymi potrzebami i zdolnościami, wszędzie tam, gdzie jest to pomocne.
Po pięciuset latach
Będę istniał w formie tekstów.
Myśl, że są one mną i
Odnoś się do nich z szacunkiem.
“Ozdoba ucha Buddy”,
cytowany przez Patrula Rinpocze w tekście “Poszukiwanie samowyzwolenia”
